«ما این قرآن عظیم‌الشان را در شب قدر نازل کردیم و چه تو را به عظمت این شب ‌قدر آگاه تواند کرد، شب قدر، به مقام و مرتبه، از هزار ماه بهتر و بالاتر است. در این شب فرشتگان و روح (جبرئیل) به اذن خدا نازل مى‌گردند. این شب، هنگامه‌ی رحمت و سلامت و تهنیت است تا صبحگاه».

مفسران درباره اینکه چرا این شب را «شب قدر» گفته‌اند و «قدر» به چه معناست، سه معنا را انتخاب کرده‌اند:

الف) قدر؛ به معنای شرف و منزلت

مرحوم طبرسى در این باره می‌گوید: از آن رو به این شب، قدر گفته‌اند که داراى شرف و پایه‌اى بلند و شأنى عظیم است. چنانچه قرآن مى‌فرماید:«و ما قدروا الله حق قدره»، یعنى عظمت و شأن خدا را آنگونه که باید به جا نیاوردند. آن شب را قدر نامیدند، از این رو که انسانها با زنده داشتن آن به قدر و منزلت مى‌رسند. همچنین گفته شده: شب قدر است زیرا کارهاى خدایى را در آن شب پاداشى بزرگ و گران‌سنگ است. گروهى دیگر نیز گفته اند: شب قدر است، چون کتابى گرانبها بر پیامبرى بلند مرتبه و گرامى، براى امتى بلند‌پایه با دستان فرشته‌اى گران‌قدر نازل شده است.

ب) قدر، به معنای تنگی

یکی از معانى قدر، ضیق و تنگى است. این شب را از آن‌رو قدر گفته‌اند که زمین به واسطه کثرت فرود فرشتگان در آن شب، تنگ مى‌شود.

ج) قدر، به معنای تقدیر و اندازه گیری

بسیارى از دانشمندان این معنا را پذیرفته‌اند؛ چون در این شب همه چیز اندازه گیرى مى‌شود، به آن شب قدر گفته مى‌شود. از جمله مقدرات این شب، سرنوشت افراد، جامعه و حوادث است. در این شب، سرنوشت افراد و جوامع و هر‌آنچه با سرنوشت انسانها ارتباط دارد، بر اساس حکمت و مصلحت رقم مى‌خورد.